امروز: پنجشنبه 9 فروردین 1403
دسته بندی محصولات
بخش همکاران
لینک دوستان
بلوک کد اختصاصی

دانلود تحقیق مدیریت و برنامه ریزی جامع شهری

دانلود تحقیق مدیریت و برنامه ریزی جامع شهری دسته: مدیریت
بازدید: 3 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 27 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 36

برنامه ریزی شهری، به مفهوم امروزی خود در اوایل قرن بیستم در اروپا و آمریكا بنیاد گذاشته شد، ولی از آن زمان تاكنون تغییرات وسیع و عمیقی را به خود دیده است برنامه ریزی شهری، با توجه به ماهیت شهری بودن تمدن معاصر، همواره تحت تأثیر عوامل سیاسی، اجماعتی و فكری بود و از این رو بررسی نظریه ها و روش های مربوط به آن، جدا از این زمینه ها، به درستی قابل شناخ

قیمت فایل فقط 23,400 تومان

خرید

علل و روند تحولات برنامه ریزی شهری

برنامه ریزی شهری، به مفهوم امروزی خود در اوایل قرن بیستم در اروپا و آمریكا بنیاد گذاشته شد، ولی از آن زمان تاكنون تغییرات وسیع و عمیقی را به خود دیده است. برنامه ریزی شهری، با توجه به ماهیت شهری بودن تمدن معاصر، همواره تحت تأثیر عوامل سیاسی، اجماعتی و فكری بود و از این رو بررسی نظریه ها و روش های مربوط به آن، جدا از این زمینه ها، به درستی قابل شناخت و تبیین نیست. به طور كلی عوامل مؤثر در نحوه عمل و تحول برنامه ریزی شهری را در طول قرن بیستم به سه گروه به شرح زیر تقسیم بندی كرد:

الف- عوامل سیاسی اقتصادی

  • —جنگ های جهانی و افزایش نقش مداخله دولت در اداره جامعه
  • —شكل گیری نظام دو قطبی در جهان و تقویت تمركز گرایی
  • —فروپاشی شوروی و كاهش برنامه ریزی متمركز
  • —پیدایش لیبرالیسم اقتصاد بازار
  • —گسترش دموكراسی و مفهوم جامعه مدنی

ب- جریان های فكری و فلسفی

  • —خودگرایی تحلیلی و نقد اثبات گرایی عملی
  • —پدیدارشناسی و نقد شناخت عملی
  • —نظریه عمومی سیستم ها و گسترش كل نگری
  • —نظریه های اجتماعی توسعه (كیفیت زندگی)
  • —جنبش محیط زیست و توسعه پایدار
  • —جنبش پسامدرنیسم و نفی اقتدارگرایی

پ- نظریه ها و تجارب برنامه ریزی شهری

  • —تبدیل برنامه ریزی شهری به روندهای قانونی و رسمی در اوایل قرن بیستم
  • —استفاده از انواع نظریه های علوم مختلف در برنامه ریزی شهری
  • —تأیید نظریه های سیاسی در برنامه ریزی شهری
  • —گسترش نقش مدیریت برنامه ریزی شهری

در واقع دو گروه اول و دوم، از جمله عوامل بیرونی محسوب می شوند كه بر روند توسعه شهرنشینی و نحوه ساماندهی آن تأثیرگذار بود و گروه سوم در ردیف عوامل درونی قرار دارند، كه به طور مستقیم در تحول و تعامل برنامه ریزی شهری دخالت داشته اند.

می توان گفت سراسر قرن 20 عرصه آزمون و خطای برنامه ریزی شهری بود، اما نكته بسیار مهم و درس آموز این است كه میان دو نیمه اول و دوم قرن بیستم، تفاوت های اساسی در عرصه برنامه ریزی شهری مشاهده می شود. در نیمه اول قرن بیستم، اساس برنامه ریزی عمومی و برنامه ریزی شهری بر اولویت نقش دولت، برنامه ریزی متمركز، تأكید بر مسائل اقتصادی و كالبدی استوار بود، و روش های اصلی آن از خردگرایی و علوم طبیعی و كاربردی بهره می گرفت.

این شیوه برنامه ریزی، بنا به محتوا و روش های خود به برنامه ریزی جامعه یا برنامه ریزی عقلایی معروف شد، كه الگوی عملی آن به صورت طرح های جامع رواج جهانی پیدا كرده است اما در دهه 1960،  نظریه برنامه ریزی سیستمی در غرب رواج پیدا كرد و الگوی طرح‌های ساختاری- راهبردی جانشین طرح های جامع سنتی گردید. ولی خیلی زود همراه با شتاب گرفتن تحولات جامع غربی این شیوه برنامه ریزی نیز به سرعت در معرض تغییر و اصلاح قرار گرفت، به طوری كه در طول دو دهه پایانی قرن بیستم و آستانه قرن 21 اینك نظریه ها و روش های نوینی در عرصه شهرسازی پدید آمد. كه محورهای اصلی آن به سمت برنامه ریزی محلی، توسعه مشاركت، اعتلای كیفیت محیط، گسترش عدالت، و روش‌های دموكراتیك معطوف شده است.

سه الگوی اصلی برنامه رزی شهری غرب، از آغاز تا امروز به ترتیب زیر است:

الف- الگوی برنامه ریزی جامع و طرح های جامع

ب- الگوی برنامه ریزی سیستمی و طرح های ساختاری- راهبردی

ج- الگوی برنامه ریزی فرآیندی و دموكراتیك

ویژگی های برنامه ریزی جامع

برنامه ریزی جامع اصولاً بر خودگرایی و مبانی منطقی استوار است و در عرصه شهرسازی بیش از پیش به سمت اندیشه هنری و كالبدی گرایش دارد. در این گونه برنامه ریزی، اهداف و مقاصد برنامه ریزی از قبل توسط نمایندگان سیاسی و مدیران جامعه تعیین می شود و بنابراین در فرآیند برنامه ریزی جامع، موضوع تعمیم سازی و تعیین اهداف و سیاست ها اصولاً مطرح نیست. در این شكل از برنامه ریزی، طبق موازین عقلی و عملی (یعنی از طریق استقرا و قیاس) اطلاعات لازم در مورد شهر جمع آوری و مورد تحلیل قرار می گیرد.

حاصل كار طرح جامع است كه به صورت كامل و جزئی وضعیت كاربری زمین را به حال و آینده به صورت نقشه های تفضیلی و ضوابط دقیق اجرایی معلوم می كند. این طرح جامع (Conprenexsive plan) یا طرح اصلی (Master plan) تقریباً به صورت قطعی و تغییر ناپذیر، به عنوان سند قانونی و الزام آور، مبنای اقدامات بخش خصوصی و عمومی شهر قرار می گیرد.

به طور كلی مجموعه نقایص و مشكلات طرح های جامع شهری را در سه عرصه نظریه، روش شناسی و اجرایی تقسیم كرد.

الف- مشكلات نظری در طرح های جامع

الگوی طرح های جامع، اصولاً بر مبنای نظری اثبات گرایی، كاركردگرایی و مطلق گرایی استوار است و بنابراین ذاتاً دارای محدودیت هایی است كه نمی تواند شناخت درستی از شهر و راه های اصلاح آن نشان دهد. اهم این مشكلات نظری به قرار زیر است:

  • —عدم توجه كافی به ماهیت پیچیده و پویای شهر و مشكلات آینده نگری برای آن
  • —سردرگمی دانش شهرسازی میان رشته های مختلف علوم مهندسی، طبیعی و اجتماعی
  • —تعلیل برنامه ریزی جامع، برنامه ریزی كالبدی و عدم توجه به طراحی شهری
  • —عدم توجه كافی و روندهای تصمیم سازی و تعیین اهداف و سیاست ها
  • —عدم توجه كافی به اهرم های لازم برای نظارت و هدایت توسعه شهری
  • —عدم توجه كافی به اهداف كیفی، عدالت اجتماعی و ارزش های بومی

ب- مشكلات روش شناسی در طرح های جامع

  • —انجام مطالعات تفضیلی، پراكنده، غیرمنسجم و بی هدف
  • —تأكید بیش از حد بر روش های عملی، تجدیدی و ایستا
  • —ناپیوستگی میان مراحل برنامه ریزی، طراحی، اجرا و مدیریت
  • —تأكید بیش از حد بر معیارهای عملی، تقسیمات مصنوعی و یكسان سازی الگوها
  • —محصور كردن توسعه آتی شهر در چارچوب خشك و بی انعطاف نقشه كاربری زمین
  • —عدم توجه كافی به ویژگی های اجتماعات محلی و نیازهای آنها

ج- مشكلات اجرایی و مدیریتی

  • —عدم مشاركت شهروندان و گروه های ذی نفع در روند تهیه و اجرای طرح
  • —تبدیل طرح و توسعه شهری به مجموعه ای از ضوابط خشك اداری و رسمی
  • —عدم توجه كافی به امكانات اجرایی (مالی، فنی و سازمانی)
  • —ضعف اهرم های نظارت، پیگیری و اصلاح
  • —عدم استفاده از امكانات مردمی و محلی

رویكرد سیستمی در برنامه ریزی شهری (ساختاری- راهبردی)

با انتشار و رواج نظریه عمومی سیستم ها، نظریه سیبرنتیك و نظریه اطلاعات در دهه 1960، و بروز ناكامی ها و انتقادات جوی در مورد برنامه ریزی جامع، توسل به نظریه سیستم ها در زمینه برنامه ریزی به مرحله عمل درآمد. برای نخستین بار در سال 1964 از طرف وزارت مسكن انگلستان، با تشكیل یك گروه مطالعاتی ویژه، موضوع بازنگری در الگوی طرح های جامع شهری در دستور كار قرار گرفت. گزارش گروه  برنامه ریزی (planning adrisory group) با عنوان (آینده طرح های توسعه و عمران) انتشار یافت كه نظرات و تصمیمات آن، كه مبتنی بر رویكرد سیستمی بود، به تصویب (قانون برنامه ریزی شهری و روستایی) (1968) منجر شد بر اساس این قانون (الگوی طرح‌های ساختاری) به طور رسمی در انگلستان جانشین الگوی طرح های جامع سنتی گردید و از آن پس، به سایر كشورهای جهان هم راه یافت.

در هیمن ، در كشور ایالات متحده نظرات و تجارب جدیدی در زمینه مدیریت و برنامه ریزی شهری مطرح گردید كه با اهداف و مفاهیم دیگر، با نقد و رو الگوی طرح های جامعه سنتی و گرایش به نوعی برنامه ریزی منعطف تر، متنوع تر و پویاتر همراه بود. مجموعه این تحولات، در نهایت، دوری از برنامه ریزی متمركز و تأكید بر برنامه ریزی محلی و مشاركت و توجه به روند تصمیم سازی و تحلیل اهداف و سیاست ها و نیز اتخاذ روش های اجرایی كارآمدتر در روند برنامه ریزی شهری، منجر گردید. این شیوه جدید با عنوان «برنامه ریزی استراتژیك» معروفند.

به طور كلی می توان گفت كه در طول دو دهه 1960و1970 مجموعه نظریه ها و تجارب شهرسازی در كشورهای غربی، به سمت رویكردی متمایل شد كه می توان آن را رویكرد سیستمی و برنامه ریزی نامید. این رویكرد، اگرچه از نظام واحد و یكپارچه ای برخوردار نبود، ولی محتوای اصلی و اهداف نهایی آن، در مجموع به سمت  از رنامه ریزی برنامه ریزی جامع- عقلی و برنامه ریزی صرفاً كالبدی و پیگیری اهداف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و تلفیق برنامه ریزی و مدیریت  بوده است. به طور خلاصه می توان گفت كه رویكرد سیستمی به 3 صورت تأثیر اساسی در توسعه و تكامل برنامه ریزی شهری به جای نهاده است.

فایل ورد 36 ص

قیمت فایل فقط 23,400 تومان

خرید

برچسب ها : مدیریت , برنامه ریزی جامع شهری , برنامه ریزی شهری , تحولات برنامه ریزی شهری

نظرات کاربران در مورد این کالا
تا کنون هیچ نظری درباره این کالا ثبت نگردیده است.
ارسال نظر